Stalking to nie to samo, co złośliwe niepokojenie

Stalking to dość nowa forma przestępstwa, którego istotą jest złośliwe i powtarzające się nękanie danej osoby, wywołujące u niej poczucie zagrożenia. Jednak stalking bardzo często jest mylony ze złośliwym niepokojeniem. Czym różnią się te dwa zjawiska i jak interpretuje je polskie prawo?

Stalking

Termin „stalking” pochodzi z języka angielskiego i w wolnym tłumaczeniu oznacza „podchody” lub „skradanie się”. Zjawisko to obejmuje zachowania polegające na obsesyjnym obserwowaniu lub kontaktowaniu się z konkretną osobą wbrew jej woli. W efekcie takie zachowania wzbudzają w tej osobie poczucie strachu o własnej bezpieczeństwo.

Stalking został wprowadzony do polskiego prawa ustawą z dnia 25 lutego 2011 roku. Była to opowiedz ustawodawcy na coraz częstsze sytuacje, w których konkretne zachowanie jednej osoby wobec drugiej było wyjątkowo uciążliwe, a organy ścigania były bezsilne w takiej sytuacji. Stalking reguluje art. 190a Kodeksu karnego https://www.profinfo.pl/sklep/prawo-karne-czesc-ogolna,139364.html. Przestępstwo to jest obecnie zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności.

Złośliwe niepokojenie

W polskim prawie mamy również zdefiniowane tzw. złośliwe niepokojenie. Mówi o tym art. 107 Kodeksu wykroczeń. Za złośliwe niepokojenie, w rozumieniu prawa, uważa się działanie mające na celu dokuczenie innej osobie złośliwie wprowadzając ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokojąc. Takie zachowanie jest zagrożone karą ograniczenia wolności, grzywną w wysokości do 1500 złotych lub karą nagany. Według Sądu Najwyższego, złośliwe niepokojenie to wykroczenie, w którym zachowanie sprawcy ma przede wszystkim na celu dokuczanie innej osobie poprzez np. wysyłanie przykrych listów, wykonywanie głuchych telefonów czy też pukanie do drzwi i uciekanie.

Podstawowe różnice

Różnicą pomiędzy typowym stalkingiem a złośliwym niepokojeniem jest przede wszystkim zachowanie sprawcy. Przy wykroczeniu, jakim jest złośliwe niepokojenie celem sprawcy jest dokuczenie innej osobie. W przypadku przestępstwa stalkingu zamiarem sprawcy jest np. chęć okazania drugiej osobie adoracji a nawet miłości, jednak zachowanie takie wiąże się najczęściej z koniecznością wzbudzenia w ofierze poczucia zagrożenia lub w istotny sposób naruszenia jej prywatności. Kolejną różnicą pomiędzy tymi dwoma zjawiskami jest uporczywość działania sprawcy. Złośliwe niepokojenie zazwyczaj nie nosi takich znamion, natomiast stalking charakteryzuje się powtarzalnością uporczywych zachowań sprawcy przez długi okres czasu. Stalker zazwyczaj jest nieustępliwy w swych poczynaniach pomimo próśb, upomnień i gróżb o zaniechanie swych działań.